Koen Vanhonsebrouck
verpleegkundig specialist
Waar ben je werkzaam, wat zijn je neventaken?
Ik werk in het Universitair Ziekenhuis (UZ) Leuven in België als verpleegkundig specialist. Ik houd mij bezig met pijn en sedatie bij kinderen, met als focus procedurele pijn. In het UZ Leuven ben ik verantwoordelijk voor een verpleegkundig sedatie team; ook wel het PROSA-team genaamd. Daarnaast ben ik verantwoordelijk voor de sedaties bij kinderen in het ziekenhuis, maar voor ook het delen van kennis en expertise tijdens bijeenkomsten, zowel binnen als buiten het ziekenhuis.
Welke casus motiveert jou tot op de dag van vandaag?
Er is een jongen van 12 jaar die mij voor altijd zal bijblijven en steeds mijn motivatie zal prikkelen om me verder te ontwikkelen. Een niet-communicatieve, autistische jongen moest met spoed een bloedafname ondergaan. Het was al meer dan twee jaar niet gelukt, omdat hij niets op zijn huid verdroeg en ook niemand in zijn onmiddellijke nabijheid toeliet, behalve zijn ouders.
Een bijkomend probleem was dat hij ondertussen steeds meer epileptische aanvallen kreeg omdat hij niet goed kon worden ingesteld op zijn medicatie. Vanwege deze uitdagingen hebben we ervoor gekozen om deze jongen een neusspray toe te gaan dienen met een sederend medicijn. Om dit echter in het ziekenhuis goed te kunnen doen, hebben zijn ouders thuis wekenlang met hem geoefend, met een gewone neusspray, om hem te laten wennen aan het toedienen hiervan. Na vijf weken hebben we een eerste poging in het ziekenhuis gedaan.
Helaas heeft hij amper 15 minuten geslapen, ondanks een aanzienlijke dosis. In samenspraak met de ouders hebben we een nieuw en beter plan bedacht waarbij er niet alleen een hogere dosis neusspray werd voorzien, maar ook premedicatie, een andere locatie en de aanwezigheid van een anesthesist bekwaam in gasanesthesie – voor het geval dit nodig mocht zijn.Ons nieuwe plan heeft gewerkt tot grote opluchting van de mama die ons met tranen in haar ogen kwam bedanken. Ze was heel dankbaar dat we zijn blijven zoeken naar een oplossing voor hun zoon.
Hoe ben je in de procedurele comfortzorg terechtgekomen?
Ik ben mijn loopbaan begonnen op de Pediatric Intensive Care Unit (PICU) in het UZ Leuven. Ik heb er 19 jaar gewerkt, waarvan de laatste 8 jaar als hoofdverpleegkundige. Er kwam een vacature van een recent opgericht PROSA-team op mijn pad en zo ben ik in de procedurele comfortzorg gerold. Het was voor mij een nieuwe wereld die openging, maar dat maakte de uitdaging en de zin naar het verder ontdekken ervan net zo leuk.
Met welke ontwikkelingen ben je momenteel bezig binnen de procedurele comfortzorg?
Ik ben bezig met de preventie van prikangst bij de patiënten binnen ons ziekenhuis. Parallel hieraan loopt nu ook de grote vraag naar het vaccineren van angstige kinderen. Wij geven advies en stellen ook sedatieplannen op om de procedure zo comfortabel mogelijk te laten verlopen.
Ook doe ik onderzoek naar de effectiviteit en veiligheid van het toedienen van intranasale Dexmedetomidine bij kinderen. We hopen in april 2022 de resultaten hiervan te publiceren!
Eventueel leuk weetje/karakteristieks/gekke hobby/lievelingseten:
Ik ben ontzettend gek op vliegtuigen. Een dagje uit is voor mij het spotten van vliegtuigen. Het liefste bij de landingsbanen van Zaventem, Schiphol of Charles De Gaulle. Thuis heb ik een wand vol schaalmodellen van vliegtuigen. Mijn lievelingseten is Italiaans!
Wat is jouw gouden tip aan ouders/zorgverleners?
Waar kunnen we meer informatie over jouw werk vinden zoals linkjes naar artikelen, websites etc?
Op de website van het ziekenhuis kan je meer informatie terugvinden over onze aandachtspunten bij kinderen met prikangst:
https://www.uzleuven.be/nl/kindergeneeskunde/pijn-bij-kinderen-wat-doen-we-eraan